Κορσές
Από τα λίγα που ακόμη εφαρμόζονται, έστω κι αν πρόκειται για μερικές ώρες... βασανιστηρίου την ημέρα του γάμου για τη νύφη. Για αιώνες οι γυναίκες τον φορούσαν διορθώνοντας την στάση του σώματος. Αν και η εικόνα αποζημίωνε τόσο τις ίδιες, όσο και τους θαυμαστές τους, υπήρχαν και κίνδυνοι. Ποιος δεν θυμάται την περιβόητη σκηνή από το «Όσα παίρνει ο άνεμος» όταν η Σκάρλετ Ο' Χάρα απαιτούσε να σφίξουν τα κορδόνια του κορσέ της μέχρι σημείο... ασφυξίας; Δεν ήταν η μόνη. Σοβαρά προβλήματα σε εσωτερικά όργανα ήταν από τους πιο συνήθεις τραυματισμούς εξαιτίας αυτής της μόδας.
Αρσενικό
Το 19ο αιώνα, αλλά και νωρίτερα, το αρσενικό αποτελούσε μέρος της διατροφής κάποιων. Θεωρούσαν πως έδινε λάμψη στο δέρμα και, παραδόξως, υγιή εμφάνιση. Υπήρχαν βέβαια οδηγίες χρήσης. Μπορούσε κανείς να το καταναλώσει μόνο όταν το φεγγάρι «γέμιζε», λαμβάνοντας στην αρχή μία ελάχιστη ποσότητα μέχρι να συνηθίσει ο οργανισμός, ενώ υπήρχε η προειδοποίηση πως η «θεραπεία» έπρεπε να συνεχιστεί εφ' όρου ζωής. Βέβαια ο πραγματικός κίνδυνος δεν ήταν στην διακοπή της χρήσης αρσενικού. Η λήψη του προκαλούσε βρογχοκήλη - επειδή μπλόκαρε το ιώδιο στον θυροειδή, και προκαλούσε πρήξιμο - και μερικές φορές θάνατο.
Δέσιμο ποδιών
Κάποιοι ιστορικοί θεωρούν πως η ιστορία της Σταχτοπούτας προήλθε από την Κίνα. Σε άλλες κουλτούρες είναι περίεργο μία γυναίκα να έχει τόσο μικρό μέγεθος ποδιού ώστε το γοβάκι της να ταιριάζει μόνο σε εκείνη. Στην Κίνα όμως αυτό δεν κάνει εντύπωση. Παράδοση που ξεκίνησε τον 10ο αιώνα ήθελε τα πόδια των γυναικών να δένονται προκειμένου να μεταμορφωθούν σε «χρυσούς λωτούς». Οι μητέρες άρχιζαν να δένουν όσο πιο σφικτά μπορούσαν τα πόδια τα κοριτσιών από την παιδική τους ηλικία. Ήταν κάτι εξαιρετικά επώδυνο, κινδύνευαν με γάγγραινα, προκαλούσε μόνιμη παραμόρφωση στα πόδια τους και οι γυναίκες μετά βίας μπορούσαν να περπατήσουν. Ήταν και αυτός ένας στόχος του βασανιστηρίου. Μικροσκοπικά πόδια που κάνουν μικρά χαριτωμένα βήματα.
Μπελαντόνα
Πρόκειται για δηλητηριώδες φυτό του οποίου το απόσταγμα, άγνωστο γιατί, άρχισαν να χρησιμοποιούν οι γυναίκες. Έριχναν μερικές σταγόνες του στα μάτια τους. Αυτό προκαλούσε διαστολή της κόρης και θεωρούνταν πως το αθώο βλέμμα «της μαθήτριας» ήταν θελκτικό. Βέβαια, η εκτεταμένη χρήση οδηγούσε σε τύφλωση.
Πούδρα μολύβδου
Την εποχή του 16ου αιώνα το δέρμα δεν περνούσε τις καλύτερες ημέρες του. Η ελλιπής προσωπική υγιεινή και οι πολλές ασθένειες - αν επιβίωνε κανείς βέβαια – άφηναν σημάδια στο πρόσωπο. Ο καλύτερος τρόπος για να τα καλύψουν ήταν η πούδρα από μόλυβδο. Φτηνή, εύκολη να παραχθεί, κάλυπτε καλά και άφηνε μεταξένια αίσθηση στο δέρμα. Βέβαια, προκαλούσε διόγκωση του εγκεφάλου, παράλυση και κατάρρευση του οργανισμού που οδηγούσε στο θάνατο.
Ραδιενεργά καλλυντικά
Όσοι ήταν προσεκτικοί την ώρα της Χημείας στο σχολείο αντιλαμβάνονται πως οι λέξεις χλωρίδιο θορίου και βρωμίδιο ραδίου όταν αναγράφονται στα συστατικά ενός προϊόντος δεν είναι για καλό. Κι όμως στη δεκαετία του '30 μία γαλλική εταιρία κυκλοφόρησε μία σειρά ραδιενεργών καλλυντικών που υπόσχονταν θαύματα. Συγκεκριμένα, οι δημιουργοί τους ισχυρίζονταν πως διεγείρουν τα κύτταρα, ενισχύουν την κυκλοφορία του αίματος, προκαλούν σύσφιξη δέρματος, θεραπεύουν μαύρα στίγματα, σπυράκια, κοκκινίλες και εξαφανίζουν τις ρυτίδες. Τι άλλο θα ήθελε μία γυναίκα; Τότε βέβαια δεν ήξεραν τους κινδύνους της ραδιενέργειας. Σήμερα, λογικά, καμία δεν θα το έβαζε στο πρόσωπό της!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου