Έμενα χρόνια στου Φιλοπάππου. Μαγική περιοχή, πάντα μου προκαλεί ευφορία, ακόμα κι όταν όλα είναι στραβά. Σωφρονίσκου, Τσάμη Καρατάσου και Μακρυγιάννη ήταν τα τρία σπίτια που άλλαξα, εκεί γύρω. Η περιοχή δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις! Απλώνεις το χέρι και πιάνεις την Ακρόπολη. Αυτό φτάνει. Δύσκολα συννεφιάζεις εκεί.
Η γειτονιά έχει πολλά για να δεις. Το Μουσείο της Ακρόπολης, Ηρώδειο, ολόκληρη η Αποστόλου Παύλου (που παραφορτώθηκε με καφετέριες χαμηλά προς το Θησείο), το Αστεροσκοπείο, ο λόφος του Φιλοπάππου με το πλακόστρωτο και το πολύπαθο κτίσμα (τέως «ησυχαστήριο») του Πικιώνη, τα δρομάκια που οδηγούν στην Πλάκα απ' την άλλη...
Χίλιες εικόνες ακριβές, όλη η ιστορία της Ελλάδας σε ένα μοναδικό παλίμψηστο. Αγαπημένη μου διαδρομή στην περιοχή είναι η Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Κοιτάς μπροστά, έχοντας στην πλάτη τους Στύλους του Ολυμπίου Διός... κανένα κτίσμα στον ορίζοντα. Σαν να μεταφέρεσαι σε άλλον χρόνο, ή σε άλλη χώρα. Για κάμποσα μέτρα η ματιά ακουμπά σε δέντρα και ουρανό.
Χαζεύω ξανά και ξανά, άπειρες φορές, τα νεοκλασικά στην αριστερή πλευρά του δρόμου και στα κάθετα δρομάκια, στη Μητσαίων, την Καρυατίδων, την Παρθενώνος. Κάθε ψηλό παράθυρο, κάθε ακροκέραμο, κάθε μικρός κήπος, μια ολόκληρη ταινία.
Περνάω απ' τη «Στροφή» στην Προπυλαίων – πόσα καλοκαιρινά βράδια περάσαμε στην περίφημη ταράτσα της να σχολιάζουμε τρώγοντας την παράσταση που είχαμε δει στο Ηρώδειο, με την έξαψη του άγουρου καλλιτέχνη. Κατηφορίζοντας, ρίχνω μια ματιά στη Φράττι και την Αγγελικάρα, που βγάζουν στον περιφερειακό, στην Γκαριμπάλντι. Μυρίζει άνοιξη.
Όποια εποχή κι αν είναι. Συνεχίζω στην Καβαλόττι με κατεύθυνση το κέντρο. Λίγο πιο κάτω ένα από τα πιο παλιά μαγαζιά, το «Αρτοποιότης ο Τάκης», με την υπέροχη οικοδέσποινα, για τυρόπιτα, ψωμί, γλυκά. Στη Χατζηχρήστου θα ψωνίσω από τα «Ελληνικά Καλούδια» και τη Φρουτοπία. Πηγή: www.lifo.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου